Persoonlijke doelen

Ivar is 16 als het thuis escaleert. Hij wil en kan niet meer thuis wonen. Dit is inmiddels enkele jaren geleden en Ivar heeft met succes de XONAR Zelfstandigheidstraining gevolgd. Hij vertelt hier zijn verhaal.

‘Eigenlijk ging het  prima thuis, ik had een fijne jeugd. Mijn ouders en ik hadden een liefdevolle relatie en deden veel leuke dingen samen, zoals verre reizen maken. Dit hield op toen pap en mam gingen scheiden. Ik was toen 12 jaar oud en vond het behoorlijk moeilijk. Ik ging bij mijn moeder wonen.

Mijn moeder kreeg vrij snel een nieuwe vriend waarmee ze een café opende. Dit vond ik wel leuk, ik was veel in het café te vinden en kreeg veel aandacht. Maar ook dit ging snel bergafwaarts. De nieuwe vriend van mam had een alcoholprobleem en dit heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat het café failliet ging. De relatie tussen mijn moeder en hem liep stuk en niet lang daarna kwam er een nieuwe man in haar leven. Hij had een drugsprobleem waardoor ik uiteindelijk zelf heb besloten om bij mijn vader te gaan wonen.

Ik was inmiddels bijna 16 en besefte al een hele tijd dat ik op jongens val. Ik durfde het niet tegen mijn ouders te zeggen en ging dingen stiekem doen. Stiekem appen, stiekem afspreken. Toen mijn vader hierachter kwam was hij woedend. Bij hem blijven wonen ging toen echt niet meer en terug gaan naar mijn moeder was geen optie.’

Ivar komt in een pleeggezin terecht. Na anderhalf jaar daar te hebben doorgebracht gaat hij in gesprek met XONAR om te starten met Zelfstandigheidstraining.

‘Ik kwam terecht in een vrij kleine groep en dat was zeker even wennen. Waar ik eerst woonde in een druk pleeggezin, zo was ik nu opeens alleen met enkele andere jongeren die ook nog eens vrij op zichzelf waren. Ik vond het heerlijk.

Ik had het gevoel al vrij zelfstandig te zijn toen ik startte. Ik kon immers al koken, de was doen en had ook al gekeken naar zaken als verzekeringen. Toch had ik niet zonder deze maanden in het Zelfstandigheidstraining pand gekund.

Iedere maandag hadden we een gezamenlijk groepsmoment, waar we samen aten en lopende zaken met elkaar bespraken. Daarnaast was er dagelijks leiding aanwezig om mij en de andere jongeren te begeleiden in onze doelen. Mijn voornaamste doel was om meer te socialiseren en hier ben ik samen met mijn begeleiders Pauline en Adrienne mee aan de slag gegaan.

Wat ik heel fijn vond is dat er echt de tijd werd genomen om te focussen op de dingen die specifiek voor mij nodig waren. Dat zag en hoorde ik ook terug bij de andere jongeren die er zaten.

In de tijd dat ik de Zelfstandigheidstraining doorliep is ook langzaam het contact met mijn ouders beter geworden. Ik zal niet meer terug gaan naar huis, maar het is fijn dat de band weer gedeeltelijk hersteld is.

In maart van dit jaar, 2020, rondde ik de training af en was het tijd voor mij om te vertrekken. Samen met Pauline en Adrienne vond ik een kamer die vlakbij mijn nieuwe stage lag, in het midden van Nederland. Het was wel gek om weg te zijn uit de beschermde omgeving, maar ik weet dat ik Pauline en Adrienne altijd mag appen of bellen als ik een vraag heb of ergens mee zit. Dat is wel een heel fijn gevoel.

Mijn stage vond ik enorm leuk! Echter brak binnen enkele weken nadat ik aan de slag ging corona uit, waardoor mijn stage niet langer door kon gaan. De afgelopen periode heeft me wel aan het denken gezet over de studierichting die ik gekozen heb. Ik heb dan ook besloten om vanaf september te starten met een zorgopleiding, zo kan ik echt iets betekenen voor anderen!’

Meer weten over Zelfstandigheidstraining binnen XONAR? Kijk dan eens op deze pagina >