Ons eigen leven is er mooier door geworden.

Tjerk en Marouschka dachten al langere tijd na over pleegzorg. Het bezoeken van de informatieavond was de eerste stap naar het pleegouderschap. Ze vertellen hoe pleegzorg hun leven mooier maakte.

Tjerk:  “Mijn  jeugd was niet altijd makkelijk. Als gezin verhuisden we vaak en mijn vader had persoonlijke problemen waardoor hij minder beschikbaar was. Door dat vele verhuizen en de moeilijkheden thuis had ik geen binding met de samenleving. We hoorden bijvoorbeeld niet bij een vereniging en ik zat niet lang op dezelfde school. Toen ik mijn vrouw leerde kennen zag ik dat haar gezin juist heel betrokken was bij anderen.   Ik vroeg haar vader hoe hij dat voor elkaar had gekregen, want ik miste dat.”

Gouden tip  

De tip die Tjerk kreeg bleek een gouden tip: “Ga vrijwilligerswerk doen.”   

“De carnavalsvereniging en de harmonie in ons dorp waren geen optie voor mij” zegt Tjerk. “De voetbalclub trok me meer. Ik werd er in eerste instantie manusje van alles. Maar dat werd al snel meer. Ik ging teams coachen en dat bleek goed bij me te passen. Ik heb mijn trainers papieren gehaald en ben de jeugd van Fortuna gaan trainen. Eerst als hobby maar dat groeide uit tot een parttime baan en inmiddels zelfs een fulltime aanstelling in de rol als video analist. Wat is er mooier dan van je hobby je beroep maken? Ik heb wel vaker werk gehad waar ik gelukkig van werd maar Fortuna past op de een of andere manier perfect bij mijn leven.” 

Een 2e thuis  

Ook Tjerks vrouw Marouschka heeft een baan die bij haar past en waar ze blij van wordt. Marouschka werkt binnen de gehandicaptenzorg. Binnen het werk maakt ze van dichtbij mee hoe belangrijk pleegzorg is. Het zaadje dat in haar jeugd al gepland werd doordat haar ouders haar nichtje en twee neefjes doordeweeks in huis namen, groeit. Samen krijgen Tjerk en zijn vrouw Marouschka twee kinderen. Ze kiezen er destijds voor om het idee voor het opvangen van een pleegkindje te parkeren totdat hun eigen kinderen wat groter en steviger zijn. Toen Marouschka jaren later tijdens de Week van de Pleegzorg weer iets over pleegzorg in de media voorbij zag komen besprak ze het met Tjerk.  

  “Omdat ik van mijn vrouw moest…”  

Tjerk: “het kwam weer voorbij en ik zei tegen mijn vrouw: als we er iets mee willen dan moeten we nu een informatiebijeenkomst bezoeken en kijken of het bij ons past. En anders laten we het rusten.”  Ze bezoeken de informatieavond bij XONAR, één van de pleegzorgaanbieders in Zuid-Limburg. Tjerk lacht als hij eraan terugdenkt. “Ik kreeg de vraag waarom ik er was, nou omdat ik van mijn vrouw moest…”  

Maar de eerste stap is gezet en ze besluiten het traject in te gaan om pleegouders te worden. Hun motivatie: ze willen graag iets voor een ander betekenen. De cursus ervaren ze als zeer prettig. “Er werd echt samen gekeken naar wat passend voor ons zou zijn. In eerste instantie dachten we aan deeltijdpleegzorg, twee weekenden per maand. Ook omdat we beiden werken. We zijn tijdens de cursus in contact gebracht met een ervaren pleeggezin, zij werkten ook allebei en lieten ons zien dat er ook dan mogelijkheden zijn om voltijd voor een pleegkind te zorgen.”  

De juiste match  

Na het traject worden ze pleegouders van een meisje van 3. “Je moet niet onderschatten wat zij voor ons betekent. We wilden juist een ander een beter leven geven, haar helpen. Maar ook ons eigen leven is er mooier door geworden.”   

“De match tussen het pleeggezin en een kind en zijn of haar ouders is belangrijk en dat was in ons geval een hele goede match. We maakten eerst kennis met de ouders en konden gelijk uitleggen dat wij niet nog een eigen kindje wilden. We willen alleen maar helpen. Hierdoor is er geen concurrentie en kunnen ouders ook beter accepteren dat wij voor hun dochtertje zorgen. Er zijn vaste bezoekmomenten en we sturen geregeld een foto of een berichtje over wat ze meemaakt.”  

 Samen noa veure  

“Natuurlijk zijn er ook moeilijke momenten maar als je die overwint dan geeft dat zo’n  goed gevoel. En we genieten enorm van haar, vanaf dag 1 is ze mee geweest naar Fortuna. Shirtje aan en de wedstrijd kijken samen met mijn vrouw en de kinderen. Mijn hoogtepunt van de week is wanneer Fortuna scoort en ik vervolgens achter me kijk en ik mijn gezin zie staan. Dat we dan samen de blijdschap delen. Voetbal is emotie zeggen ze en dat klopt ook. Die saamhorigheid en de verbinding waar ik zo naar op zoek was die heb ik echt gevonden. En ik kan het delen, met mijn gezin, met het team en met alle supporters. Zodra ik mijn Fortuna outfit aan trek wil onze pleegdochter dat ook, we hebben er een Fortunees bij!”

Tjerk besluit zijn verhaal: “Ik kan niemand dwingen om pleegouder te worden, maar als je erover twijfelt en al eens over nagedacht hebt, dan kan ik je alleen maar aanraden om een informatieavond te bezoeken. Dan wordt het duidelijk. Je maakt echt het verschil in het leven van een kind. De pleegzorgorganisatie heeft goed gekeken naar wat wij kunnen en wat onze pleegdochter nodig heeft. Maar ook na de match, hebben we nooit het gevoel gehad dat we er alleen voor staan, ook pleegzorg doe je samen.”

Ontdek welke vorm van pleegzorg bij jou past.

Neem een kijkje op de website van XONAR en vraag een informatiepakket aan.

Foto: Niels van Renen