Ervaringsverhaal van een gezinshuis

Na een turbulente week besluit ik samen met twee kinderen erop uit te gaan. Een pakketje ophalen, nieuwe schoenen scoren en daarna door naar het winkelcentrum. Het plan was sokken, zonnebrillen en nog wat kleding te kopen.

Ik merkte al toen we bij het winkelcentrum aankwamen dat je onrustig werd. Je raakt overprikkeld door de keus in kinderzonnebrillen, kunt niet kiezen en wordt onrustig door alles wat er nog meer te verkrijgen is. Je verzet je tegen mij en begint tegen te stribbelen. Eerst wat stampvoeten en een paar keer een luide gil. Vervolgens zie je bij de kassa een grote lolly staan en vraagt aan mij of je deze mag. Ik zeg nee, je hebt tenslotte bij de schoenenwinkel al een lolly gekregen en mag ook al een nieuwe zonnebril uitkiezen. Je vind het moeilijk om mijn nee te accepteren en begint te schreeuwen en te slaan. Ik besluit eieren voor mijn geld te kiezen en een andere keer terug te komen voor de kleding die ik nog had willen kopen.

Wel moeten we nog een stukje lopen totdat we bij de auto zijn, eerst probeer ik je te kalmeren door je te troosten en met je te praten. Mijn woorden en knuffels kunnen je niet gerust stellen. Je blijft schreeuwen en slaan. Ik zie mensen naar ons kijken, blijf zelf rustig omdat ik weet dat zij mij nodig heeft om te kunnen reguleren. Hierop besluit ik je op te tillen en te dragen tot aan de auto. Het andere kindje wat bij mij was, helpt mij met het dragen van de spulletjes en geef ik de opdracht om niet te dicht bij ons te lopen omdat er druk van zich af geschopt en geslagen wordt.. Onderweg zie ik mensen naar ons staren, het liefst zou ik willen vragen of zij haar rugzakje eens willen dragen. Ook al weet ik dat maar weinig mensen dit gedrag echt kunnen begrijpen.

Bij de auto aangekomen zit je nog steeds in een driftbui en kan ik nog niet met je praten. Ik weet dat je vaak kalmeert als we een stukje gaan rijden. Ik zet je vast in de kinderstoel en we rijden richting huis. Onderweg merk ik dat je steeds wat rustiger wordt..

Thuis aangekomen ben je weer jezelf, zeg je sorry en wil je bij mij zijn. Je geeft mij een dikke knuffel en gaat weer spelen.

Wilt u meer weten over gezinshuizen? Klik hier voor meer informatie.