Essentieel voor een hulpverlener

Eva is groepsbegeleider en is ervan overtuigd dat het voor iedere hulpverlener in de jeugdzorg essentieel is om een keer in de residentie te hebben gewerkt.

Eva werkt sinds medio 2019 binnen de residentie van XONAR, in een observatie- en behandelgroep. Binnen deze groep wordt er eerst enkele maanden bekeken wat de precieze problematiek is van een bepaalde jongere en daarna wordt er een behandelplan opgesteld. Eva is groepsbegeleider en is ervan overtuigd dat het voor iedere hulpverlener in de jeugdzorg essentieel is om een keer in de residentie te hebben gewerkt.

Eva’s start binnen XONAR was uitdagend. De groep waar ze startte was onderbezet en er werd veel gebruik van gemaakt van ZZP’ers. Dit zorgde ervoor dat ze geen vaste vraagbaak had waar ze met haar vragen terecht kon, maar resulteerde er ook dat ze snel ingewerkt was.

‘Het was een heftige periode. Doordat er op dat moment geen volledig vast team werkte binnen de groep was het wel eens lastig om mijn weg te vinden. Maar dit heeft me ook heel veel geleerd. Ik wist vrij snel hoe de vork in de steel zat en voelde me ook snel thuis binnen de groep.’

Inmiddels gaat het beter met de bezetting. Het team is weer bijna op volle sterkte en de rest wordt aangevuld met medewerkers uit de talentpool. Volgens Eva heel belangrijk, omdat jongeren ook echt die vaste gezichten nodig hebben.

‘Je merkt echt aan de jongeren dat ze die stabiliteit nodig hebben. Vaak komen ze vanuit een behoorlijk onstabiele situatie bij ons. En het is natuurlijk al heel erg wennen voor een jongere om überhaupt in een groep te gaan wonen. Het is dus enorm belangrijk dat wij als groepsbegeleiders de stabiele factor zijn voor de jongeren.’

Eva geniet van haar werk. De jongeren in de groep zijn momenteel tussen de 10 en 17 jaar oud. Dit zorgt voor een flinke groepsdynamiek, iets waar Eva echt energie van krijgt. Ze houdt ervan om met pubers te werken. Naast het werk in de groep heeft Eva ook veel contact met de ouders van de jongeren. 

‘Ouders zijn én blijven heel belangrijk, ook al woont een jongere er niet meer. Soms zijn ze niet in staat om hun kind alleen op te voeden, maar ze blijven altijd invloed hebben. Er zijn bezoekmomenten, sommige jongeren gaan in het weekend naar huis, soms komen ouders naar de groep. We kijken echt wat we daarin kunnen betekenen. Als er iets gebeurt dan bellen we met de ouders, soms zelfs dagelijks.’

Toch is het ook wel eens lastig om te werken binnen de residentie en dan zeker met deze doelgroep. Er is veel sprake van hechtingsproblematiek. Eva geeft aan het soms wel lastig te vinden zich het gedrag van de jongeren niet aan te trekken. Ook de onvoorspelbaarheid is wel eens een uitdaging. 

‘We beginnen onze diensten meestal met een overdracht, een moment waarop we met de collega’s bespreken hoe het is gegaan en wat de verwachting is voor de volgende dienst. Toch merk je dat het 9 van de 10 niet te voorspellen is. Een dag binnen de residentie gaat nooit zoals je het verwacht. Dit kan een uitdaging zijn, maar wel een uitdaging die ik echt heel erg interessant vind.’

Het is volgens Eva dan ook essentieel voor iedere hulpverlener, eigenlijk iedere betrokkene bij jeugdhulpverlening om een goed beeld te hebben van de residentie. 

‘Als betrokkene bij het kind moet je weten hoe het is binnen een groep, als hulpverlener of gedragswetenschapper al helemaal! De groep is een heel andere wereld. Het is naar mijn mening dan ook essentieel voor je verdere carrière als hulpverlener om een keer te hebben meegewerkt in een groep.’

Lijkt het jou ook een mooie uitdaging om binnen onze residentie aan de slag te gaan? Kijk eens tussen onze vacatures op onze werkenbij website.