'Wachten' | Column van een pleegmoeder

Iedere maand schrijft een pleegmoeder een column voor XONAR, deze maand over het 'wachten' op een pleegkindje.

Geertje (38), is illustrator, vormgever, schrijfster én aankomend pleegmoeder. Ze schrijft maandelijks een column over haar belevenissen op weg naar het pleegouderschap.

Ik vind het een nauwelijks te bevatten gedachte dat jij er al bent. Nu. Op dit moment dat ik deze zin typ, ben jij ergens, waarschijnlijk niet eens heel ver hier vandaan. Mogelijk zit je op school. Of op de kinderopvang. Woon je nog bij je familie, vraag ik me af.

Dit is waarschijnlijk niet de leukste periode van je leven. Vlak voor een uithuisplaatsing, dan moet het wel goed mis zijn. Er is niets dat ik kan doen, behalve wachten. Ik hoop maar dat je al bij een lief crisispleeggezin woont, die goed voor je zorgen. Maar ook daar zal het wennen zijn.

Ik weet niets van je, behalve dat je waarschijnlijk jonger dan 5 jaar bent. Ben je een jongen of een meisje? Waar kom je vandaan? Uit welke situatie kom je? Misschien ben ik je op straat al eens tegen gekomen, of langs je huis gereden, zonder dat ik het wist. Onze levens, nog volledig gescheiden. Ieder op onze eigen weg. En dan, misschien morgen, misschien over een week, een maand of langer, dan kruisen die wegen. Iemand zal je aan ons voorstellen: je nieuwe pleegmama en papa.

Ik kijk ernaar uit, naar dat moment, maar jouw leven staat op zijn kop. Wij zijn vreemde mensen, en niet jouw ouders, wat moet je nu in dat rare huis. Je mist je thuis. Ik heb echt aan het idee moeten wennen dat ik als pleegmama jou niet kan redden, al je zorgen kan wegnemen en alles weer goed kan maken. Want dat wilde ik wel graag. Maar de realiteit is dat je me in het begin misschien niet eens aardig zal vinden. Dat is niet erg. We zullen ons best doen. Leren je vertrouwen te winnen.

Hoe lang mag je bij ons blijven, hoe zal de omgang met jouw ouders en je familie gaan? Hoe zal ons eigen leven veranderen, met plotseling een kindje om voor te zorgen? Kunnen we dat eigenlijk wel aan, kunnen we jou wel bieden wat je nodig hebt, wat als we falen? Nog zoveel vragen.

Maar dat is dan. Voor nu heb ik maar één vraag.

Wie ben je?