Column van een pleegouder - Lan

Regelmatig schrijft een pleegouder een column. Deze keer is het de beurt aan Lan.

‘’Het is weer voorbij die mooie zomer”

Eerlijk gezegd zagen we toch stiekem een beetje op tegen de zomervakantie, het weer speelde ook niet echt mee. Dus volgde een keukentafel overleg met manlief,  over wat gaan we dit jaar nu eens samen doen. Hoe houden we onderling de ‘fun’ erin. Gaan we toch tegen beter weten in een weekendje op vakantie naar het Heuvelland, gaan we naar een pretpark met de oudsten of laten we het allemaal maar eens op z’n beloop. Alle voor en tegens besproken, want met kids met een beperking is het allemaal nog niet zo eenvoudig, de ene kan geen rekening houden met de ander, vreemde omgeving, etc etc  dat veroorzaakt de nodige obstakels. We kozen ervoor om het dit jaar maar eens allemaal op z’n beloop te laten, en we moeten zeggen dat dit achteraf de juiste keuze was. De eerste 3 weken gingen de oudsten naar de zorgboerderij en daarna kwam de rust want het voelde voor hun eindelijk als vakantie. Voorzichtig gevraagd wat willen jullie nu eigenlijk eens gaan doen, ze konden zich niets bedenken. Dus wachten op een droge zonnige dag en richting GaiaZoo. Dochterlief wilde niet mee, ze vond er al niets aan toen ze klein was, want wat heb je eraan om naar wat luie dieren te kijken en flauw te vallen van de stank. Dus haar ticket werd aan oma gegeven. Onze oudste die vroeger de kabelbaan in de speeltuin leuker vond dan de dieren, was nu oprecht geïnteresseerd in de dieren totdat hij het restaurant ontdekte. Acuut ging zijn buik opeens grommen en viel hij toch echt wel flauw want hij was aan het uitdrogen. Leuk die kinderfantasie. Na twee uur had hij het wel gezien, toen werd ik letterlijk bij de hand gepakt en ‘meegetrokken’ want jeetje wat is hij sterk, en moesten we helaas weer richting de auto. Maar goed, al met al was het best geslaagd. Thuis aan dochterlief gevraagd waar zij nu eens zin in heeft om te doen. Juist ja, ik moest met haar naar de Barbiefilm. “Oh wat leuk ik durfde het al bijna niet te vragen, maar ik hoopte van wel”. Jeugdsentiment kwam naar boven, toen ik heel enthousiast wilde vertellen hoe leuk het was om vroeger met de Barbies te spelen, werd ik onderbroken met “hou maar op mama, je bent echt ouderwets. Ik ga wel met vriendinnetjes want ik ben bang dat ik met je opval, jij met je jeugdsentiment, boh wat heb ik toch een pech met zo’n ouderwetse moeder.” Alhoewel dit natuurlijk een veel beter idee was, voelde ik me toch lichtelijk teleurgesteld dat ik niet meer mee mocht. Toen ik haar later ging ophalen bij de bioscoop, werd me medegedeeld dat ze best nog eens met mij wilde gaan want er waren nog meer ‘ouwe mensen’. Tja je zult het maar gezegd krijgen. We hebben nog wat gewandeld en gefietst met z’n allen en als je ze dan hoort vertellen tegen oma hoe gezellig ze het fietsen met z’n allen hebben gevonden, dan zijn we blij dat we gekozen hebben voor de rust in het gezin, door het allemaal maar eens op zijn beloop te laten dit jaar.

Geniet van elkaar en van de kleine geluksmomentjes.

Groetjes Lan.