Column van een pleegouder - Jolan

Iedere maand schrijft een pleegouder een column voor XONAR. Deze maand is dat Jolan:

Moederdag! Ik kijk er altijd naar uit, benieuwd wat de kids zich nu weer allemaal laten invallen. Waren het vroeger de zelfgemaakte werkjes van school, nu is het vooral het gefluister over en weer en de spanning ‘zal ik het al verklappen of niet’ die de boventoon voert. Onze oudste had zich bedacht dit jaar maar eens geen zakgeld te spenderen aan mama, want de snoepjes en frisdrank waren duurder geworden. Dus was er dit jaar opeens weer eens een knutselwerkje gemaakt op de zorgboerderij; een hart gemaakt van kralen, prachtig gewoon. “Hang maar op je slaapkamer, heb je wat te kijken als je niet kunt slapen mama.” Nou dat is toch echt fantastisch bedacht. 

En dan hebben we de middelste nog. “Mama ik heb iets leuks voor je gezien!” Ze is inmiddels oud genoeg om zelf te gaan shoppen. Na een half uur kwam ze terug met de boodschap: “Nou, wat ik gezien heb kostte 28 euro, dat vond ik veel te duur voor jou. Ik ben naar een andere winkel gegaan en nu ben ik voor 4 euro klaar, dan weet je dat.” Geweldig toch! 

En nog gezelliger, we hebben er inmiddels een derde pleegkindje bij gekregen. Er is daarbij, in tegenstelling tot de oudste twee, nog oudercontact. Dus heel belangrijk dat deze moeder ook een Moederdag cadeautje krijgt. Pinterest wordt afgestruind door onze pleegdochter en besloten wordt dat een schilderij geknutseld word. De kleine handjes worden beschilderd met verf, dat worden de bloemen, en er wordt een leuk versje geschreven. Fijn dat we dit samen kunnen doen! 

De dag voor Moederdag werd mij verteld dat ik niet mocht uitslapen want ik zou ontbijt op bed krijgen. Al sta ik gewoonlijk om 7 uur op, wat je niet echt uitslapen kunt noemen. Aangezien we hier met pubers te maken hebben die wel graag lang in bed blijven liggen, heb ik mezelf maar om half 8 getrakteerd op een ‘zen' momentje. Lekker onder de overkapping met een kop koffie, genietend van de vogeltjes, terugdenkend aan al die mooie Moederdag momentjes. Want hey, wat ben ik toch trots op ons als pleeggezin en vooral op onze prachtige kids. Ze kwamen bij ons met ieder een eigen verhaal en nog iedere week komt er een hoofdstuk bij. Het boek zal hopelijk nog lang niet ten einde zijn. Wat doen ze het toch super!