Moeilijker dan je denkt

Onstuimig, zo omschrijft Jamila de relatie met haar dochter vanaf het moment dat zij in de pubertijd belandt. Haar dochter Amanda botst continu met haar stiefvader en Jamila zelf. Op een bepaald moment escaleert de situatie in zo’n mate dat XONAR wordt betrokken.

De eerste jaren van haar leven groeit Amanda alleen op bij haar moeder. Haar vader woont in Marokko en er is nauwelijks contact. Dan ontmoet Jamila Mark, een man waar ze verliefd op wordt. Niet lang daarna wonen ze samen en enkele jaren later wordt het gezin uitgebreid met twee zusjes voor Amanda.

‘We waren gelukkig en we hadden het fijn als gezin, maar ik merkte wel aan Amanda dat ze het er soms moeilijk mee had dat ze de aandacht nu moest delen met een man en later met haar twee zusjes’, vertelt Jamila.

Naarmate Amanda ouder wordt lijkt dat steeds ergers te worden. Ze zet zich meer en meer af tegen Jamila en nog meer tegen Mark. Uiteindelijk besluiten Jamila en Mark dat het misschien meer rust zal brengen als Mark een tijdje ergens anders gaat wonen. Helaas zonder het gewenste effect, want een tijdje later escaleert de situatie.

‘Het was een avond, gewoon doordeweeks, en Amanda was opeens weg. Dit gebeurde helaas wel vaker, maar toen ze rond middernacht nog niet terug was maakte ik me ontzettende zorgen. Dit ging nog een paar uur verder waarbij ik haar continu probeerde te bellen. Uiteindelijk besloot  ik naar de politie te gaan. Toen ik daar aankwam ging eindelijk de telefoon, ze was bij haar opa en oma. Wat was ik boos, ook op mijn ouders, dat ze niet even gebeld hadden! De agent waar ik op dat moment bij stond hoorde alles en vroeg me of ik misschien interesse had in jeugdhulpverlening. Ik was ten einde raad en zei volmondig ja’, vertelt Jamila.

Amanda had het jaar ervoor al een tijd in een internaat gewoond, maar dat had helaas niet mogen baten. Ze woonde inmiddels weer thuis en Jamila vond de start van de hulpverlening vanuit XONAR spannend. Monique kwam vanaf dat moment wekelijks over de vloer. Hoewel Jamila in beginsel zenuwachtig was en zich afvroeg of dit wel zou werken, voelde het contact met Monique vanaf het eerste moment goed.=

‘Toen Monique startte was ik kapot. Mijn man was ergens anders gaan wonen omwille van Amanda, maar de situatie werd er niet beter op. Nu had ik en mijn man niet meer bij me in de buurt én een dochter die precies deed waar ze zin in had. Monique had niet op een beter moment kunnen komen’, geeft Jamila aan

Door gesprekken met Monique realiseert Jamila zich dat ze Amanda iets meer los moet laten. Samen komen ze tot de conclusie dat zo lang Amanda thuis blijft wonen, ze in dit gedrag zal blijven hangen. Amanda is inmiddels 16 en samen met Monique gaat ze op zoek naar een andere woonruimte. Ze komt terecht bij Levanto, waar ze in ieder geval tot haar 18e begeleid, maar zelfstandig kan blijven wonen.

‘Ik vond dat heel erg moeilijk, het voelde voor mij toch een beetje alsof ik haar in de steek liet. Maar ze woont er inmiddels al enkele maanden en ik zie haar gewoon opbloeien. Ik denk dat als ze thuis was blijven wonen, ik haar was blijven vertroetelen.  Ze zou niet zichzelf ontplooien. Ze leert nu op haar eigen benen te staan. Monique heeft hier een grote bijdrage in gehad en daar ben ik haar heel dankbaar voor’, vertelt Jamila.

Ook met Jamila gaat het beter, zij heeft weer wat meer rust gevonden in de thuissituatie. Het contact tussen haar en Amanda gaat een stuk beter.

Jamila vertelt: ‘Ze komt enkele keren per week op bezoek. Ik zie veel van mezelf terug in haar, daarom botsten we denk ik ook. Ik wilde haar behoeden voor bepaalde keuzes waarvan ik al weet dat ze niet verstandig zijn. Om dat los te laten is wel lastig. Ze heeft mijn hulp soms nog wel nodig en kan nog niet zonder begeleiding. Maar ik moet het haar zelf laten uitvinden, alleen zo leert ze het. Ik heb het gevoel dat het wel goedkomt met haar.’

De namen in dit artikel zijn omwille van privacy redenen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.