Als ouders zich begrepen voelen

Roxanne is pedagogisch gezinsbegeleider autisme binnen XONAR en vertelt meer over haar werk.

Mijn interesse voor autisme is al vroeg begonnen. Ik heb een zus met de diagnose autisme spectrum stoornis (ASS). Als jong meisje en ook later heb ik gezien wat dit voor haar maar ook voor mijn ouders en mij betekende.

Tijdens de vakanties ging ik met haar mee naar de gespecialiseerde opvang en deed ik daar vrijwilligerswerk. Zo kwam ik ook in aanraking met andere kinderen en jongeren met autisme. Voor mij stond het dan ook al vroeg vast dat ik in de zorg wilde gaan werken: ‘iets met autisme’. En dan nog het liefst met jonge kinderen. Want tijdens mijn stage voor de opleiding orthopedagogie kwam ik erachter dat deze leeftijdsgroep mij het beste ligt. Toen XONAR op mijn pad kwam, vielen deze twee dingen heel mooi samen.

De wereld kan voor kinderen met autisme heel bedreigend zijn
Ik herinner me dat mijn ouders zich vaak onbegrepen voelden. Mijn moeder zei wel eens: “Ik moet telkens de advocaat zijn van mijn eigen kind’. Ik wil dan ook graag het verschil maken voor deze ouders. Als ze bij XONAR komen, hebben ze al vaak al een lange weg en zoektocht achter de rug. Hoe fijn is het dan als ouder zich begrepen voelen en zich niet meer telkens hoeven te verantwoorden. Als ze door hebben dat ze het niet meer hoeven uit te leggen, zie je vaak de opluchting. Dat maakt mij blij. Datzelfde gevoel heb ik als een kind in de groep zich op z’n gemak voelt en stapjes maakt in zijn of haar ontwikkeling. Het geeft me ook energie om samen met ouders op weg te gaan om hun kindje beter te leren begrijpen en samen te onderzoeken wat hun kind nodig heeft om zich prettig te voelen en zich verder te ontwikkelen.

Als hulpverlener ben je verplicht om bij te blijven
Ik leer graag bij. Bijvoorbeeld over autisme in combinatie met moeilijk hanteerbaar gedrag en hechting. Binnen XONAR krijg ik de kans om me te ontwikkelen via cursussen en trainingen maar ook via de samenwerking met mijn collega’s.

Er zit veel kennis en ervaring in ons team en ik omring me ook graag met mensen die net zoals ik nieuwsgierig blijven. Ik vind dat als hulpverlener belangrijk en ook een must. We weten veel over autisme maar veel ook nog niet. En er komen telkens weer nieuwe inzichten bij.