Tijdens haar derde jaar van de opleiding Social Work start Fanny als stagiaire bij de Vrouwenopvang. Heel bewust, want dit is dé plek waar zij terecht wilde komen. Ze had op dat moment niet durven dromen dat dat ook echt zou lukken.
Zo graag aan het werk willen bij de Vrouwenopvang, waarom is dat zo?
Ik weet het eigenlijk niet. Ik had tijdens mijn opleiding de hele tijd al zoiets van, daar moet ik terecht komen, daar wil ik gaan werken. Ik heb daarom ook mijn derdejaars stage bewaard voor deze plek, zodat ik fulltime aan de slag kon. De problematiek heeft me altijd geraakt en aangesproken. Ik wilde er meteen zo veel mogelijk uren maken en ervaring opdoen.
Het is niet gebruikelijk om als stagiaire te werken binnen de Vrouwenopvang toch?
Dat klopt. Maar ik mocht gelukkig op gesprek komen en na dat eerste gesprek wist ik het echt voor de volle 100% zeker, hier moest en zou ik werken. Deze plek en de mensen waarmee ik sprak maakten zoveel indruk op me.
Je hebt hier zelfs twee keer stage gelopen…
Ja, ook dat is niet zo gebruikelijk. Maar ik heb echt mijn hart verpand aan dit werk en deze plek. Na mijn eerste stageperiode ben ik hier gebleven om mee te werken in de avonddienst. Toen ik mijn scriptie moest gaan schrijven was er geen andere plek waar ik dit liever wilde doen dan hier. Gelukkig kon dit zowel vanuit school als vanuit XONAR.
En inmiddels ben je alweer een tijdje ‘echt’ in dienst bij XONAR
Ik ben zoals ik inderdaad zei na mijn eerste stage bij de avonddienst aan de slag gegaan. Na mijn afstuderen kreeg ik een baan aangeboden als gezinshulpverlener. Die kans heb ik natuurlijk met beide handen aangegrepen.
Kun je iets meer vertellen over het werk dat je doet?
Als gezinshulpverlener ben je een soort mentor voor je cliënt. Je bent het eerste aanspreekpunt voor deze vrouw. Dat is in het begin van het traject vaak heel praktisch, maar na een tijd blik je bijvoorbeeld ook samen terug op de situatie waar de vrouw vandaan komt. Dan bekijk je samen hoe ze dit bijvoorbeeld in de toekomst anders zou kunnen aanpakken. Samen werk je aan de weerbaarheid van de vrouw.
Zijn er ook kindhulpverleners binnen de vrouwenopvang?
Ja, we stellen het kind echt centraal binnen onze opvang. Dat is vrij uitzonderlijk. Ieder kind krijgt een kindhulpverlener, als ze jonger zijn dan 4 gaat dat in groepsverband en als ze ouder zijn dan 4 hebben ze naast groepsactiviteiten ook individuele contactmomenten met de hulpverlener. Er worden leuke dingen samen gedaan, juist dan komen vaak de noodzakelijke gesprekken los. We houden het echt op kindniveau en dat werkt.
Je straalt echt als je het over je werk hebt!
Ik doe dit werk ook echt met zo ontzettend veel plezier. Ik ben echt een beetje verliefd op mijn werk.
Is het soms niet ook heel erg moeilijk?
Tuurlijk. Ik wil het ook echt niet doen overkomen alsof we hier alleen maar met hele leuke dingen bezig zijn en het over koetjes en kalfjes gaat. We hebben echt te maken met vrouwen die heel veel hebben meegemaakt en vaak uit extreem gewelddadige situaties komen. Maar het blijft prachtig werk en zo dankbaar om te zien welke stappen deze vrouwen maken vanaf het moment dat ze hier binnenkomen tot ze weer op hun eigen benen kunnen staan.
Het vraagt denk ik wel iets van je al persoon om dit werk te kunnen doen?
Nou, je moet in ieder geval wel flexibel zijn. Er zijn in de trajecten met de vrouwen altijd wel omstandigheden waar je van tevoren geen rekening mee kunt houden. Ook zijn de verhalen die je hier op dagelijkse basis meekrijgt wel zwaar.
Kun je het makkelijk loslaten als je naar huis gaat?
Persoonlijk lukt me dat best goed. Ik heb er in mijn privéleven geen moeite mee, als ik thuis ben ben ik thuis. Natuurlijk heb ik ook wel verhalen en ervaringen die me meer aangrijpen dan anderen, maar gelukkig hebben we een heel fijn team. Mocht ik een keer iets niet los kunnen laten dan staat er altijd een collega voor me klaar om met me te praten.
Ben je trots op wat je doet?
Ik haal heel veel voldoening uit mijn werk. Het belangrijkst is dat ik zie dat de vrouwen vooruitgaan, dat zit vaak in de kleine dingen. Op die kleine dingen kan ik inderdaad wel eens trots zijn.
Enthousiast geworden over werken bij XONAR door het verhaal van Fanny? Neem dan eens een kijkje op onze werkenbij website!