Iets te betekenen voor het kind

Thomas is een alleenstaande man die sinds kort pleegvader is geworden bij XONAR. Alleenstaande mannen zijn een minderheid bij pleegzorg en daarom willen we meer horen over zijn ervaringen.

Waarom de keuze voor pleegzorg?

Thomas kende XONAR al van de tijd waarin hij als gastheer werkte bij de dagbehandeling en een groep. Hij werkte er destijds met een goede vriendin als collega. Deze vriendin werd pleegouder en Thomas werd peetoom van het kindje waarvoor zij zorgt. Hierdoor is hij nauw betrokken en enthousiast over pleegzorg geworden. Het enthousiasme werd versterkt doordat hij in zijn huidige baan als peuterleider en als pedagogisch werker op de buitenschoolse opvang te maken heeft met kinderen uit kwetsbare gezinnen. Thomas vertelt: “tijdens de corona pandemie waren de scholen gesloten maar de kinderopvang was open. We kregen destijds veel plaatsingen van kinderen met een SMI (sociaal medische indicatie) om de thuissituatie te ontlasten.” Hierdoor is hij gaan nadenken over wat hij zelf zou kunnen betekenen voor een kind. Thomas heeft zich aangemeld voor het STIP programma van XONAR waarin aspirant bestandspleegouders uitzoeken of pleegouder worden bij hen past.

Thomas werkt 32 uur en vindt daarom in eerste instantie een deeltijd plaatsing goed passen. Ook de STIP trainers onderschrijven dit. Gaandeweg wil hij open staan voor langdurige pleegzorg, afhankelijk of een kindje het aankan om naar de opvang te gaan. Aan opvoedervaring in ieder geval geen gebrek. Tijdens een vorige relatie heeft hij langdurig mee gezorgd voor de kinderen van zijn vriendin. Zij komen nog steeds op bezoek bij hem, ook nu ze volwassen zijn.

Vooroordelen

Er heersen vaak wat vooroordelen over mannen die alleen de zorg voor kinderen dragen. Thomas geeft aan dat hij ook in de kinderopvang hiermee te maken heeft. Bijvoorbeeld moeders die er moeite mee hebben wanneer een man de luier van hun kind verschoont. Hij heeft gemerkt dat het gesprek met ouders aangaan hierover helpt en uitleggen dat alle verzorgers, dus ook mannen, deze taken doen. Tijdens het STIP programma is met hem besproken dat hij kwetsbaar kan zijn als alleenstaande man. Gedurende het matchingsproces heeft eenmaal een moeder aangegeven dat ze liever niet wilde dat haar kindje bij hem geplaatst zou worden. Zij had zich teruggetrokken omdat zij zelf negatieve ervaringen in het verleden had gehad. Zij heeft toen heel duidelijk aangegeven dat het niet persoonlijk was maar echt met haar eigen stuk te maken had. Thomas waardeert deze openheid alleen maar.

Nu zorgt hij met veel plezier ieder weekend voor een jongetje van bijna 4 jaar oud. Het begon met alleen de zaterdag en zondag om de week maar gedurende de afgelopen maanden bleek dat de vraag groter werd. Nu komt het pleegkindje van vrijdag tot en met maandagochtend en het vooruitzicht is dat een volledige plaatsing nodig gaat zijn. Thomas kan en wil dit bieden.

Wat maakt het pleegouderschap zo leuk?

“Het geeft plezier, iets kunnen betekenen voor een kind wat het nodig heeft. En je hebt niet de rol van hulpverlener zoals in mijn werk wel eens het geval is maar je bent puur bezig met de opvoeding van een kind.” Ook vindt Thomas het belangrijk dat ouders in beeld zijn en blijven. De samenwerking met de ouders van zijn pleegkindje verloopt goed. En het feit dat hij niet een van de hulpverleners is maar de pleegouder die zorg draagt voor hun zoontje maakt dat de samenwerking fijn verloopt. Thomas is niet bedreigend, hij neemt niet de moeilijke beslissingen, dat doen de betrokken hulpverleners. Moeder hoeft zich niet te verantwoorden en hij hoeft haar niet aan te spreken als iets niet goed is. Dat maakt hem als pleegouder toegankelijker. In de weekenden wordt er wel eens geappt of stuurt Thomas een foto naar ouders. Een minder leuke kant van het pleegouderschap is de traagheid of stroperigheid van de hulpverlening waardoor kinderen soms lang op de juiste hulp moeten wachten.

Wat doe je zoal in het weekend?

Veel mensen denken dat je als deeltijd pleegouder een kind gedurende het weekend moet entertainen om hem zo een fijn weekend te bezorgen. Thomas benoemt dat juist de gewone dingen doen een weekend voor een kind bijzonder maakt. Ieder weekend worden er samen broodjes gehaald, de tafel wordt gezellig gedekt en de stiefzoon van Thomas komt samen met zijn vriendinnetje een broodje mee eten. Maar ook het gezellig maken voor het slapen gaan en met een bakje chips op de bank een filmpje kijken is een activiteit waar zijn pleegzoontje van geniet. En daar geniet Thomas op zijn beurt ook weer van. Het voelt voor hem niet als werken maar echt als het gezinsleven. Al heeft hij wel voordeel van de structuur die hij gewend is te bieden op zijn werk in de kinderopvang, daar heeft ook dit kindje baat bij.

Kun je als alleenstaande pleegouder dit allemaal alleen doen?

Zeker, net zoals zoveel alleenstaande opvoeders kun je als alleenstaande pleegouder prima voor een kindje zorgen. Maar Thomas benoemt terecht dat hij ook heel blij is met zijn vriendin die ook pleegmoeder is. Ze zijn elkaars netwerk en steun en toeverlaat!

Thomas beëindigt het interview met de opmerking dat hij nu echt de deur uit moet, hij gaat zijn pleegzoontje ophalen en kan niet te laat komen. Hij heeft beloofd samen visjes te gaan halen voor het aquarium. En op de vraag aan zijn pleegzoontje hoeveel visjes dat moesten zijn was het antwoord heel duidelijk: “3 natuurlijk, want ik ben 3 jaar”

.
Het aquarium van Thomas zijn pleegzoontje